Generatie X versus generatie Y. Een blog als open sollicitatie.

Gisteren had ik weer een nieuwe volger op Twitter. Is dat zo speciaal? Ja, voor mij wel. Twitter biedt de mogelijkheid in contact te komen met mensen, die je in het dagelijks leven niet of misschien wel nooit zou zijn tegen gekomen.

Ik hoop dan ook op veel waardevolgers en ben blij met deze nieuwe volger. Hij is een marketeer, een reclameman. Weer iemand die ik niet ken, maar wel dezelfde ideeën en/of denkwijze heeft. Daar ga ik tenminste van uit en zoals bij alle nieuwe volgers heb ik mij ook verdiept in deze nieuwe volger. Ik voelde mij na mijn onderzoekje op internet vereerd. Vereerd dat deze interessante man mij nu volgt.

Vandaag heb ik weer plaats genomen achter mijn PC en kwam een vacature tegen op de site van mijn nieuwe volger. Daar wilde ik meer over weten en dook dan ook nog verder in het bedrijf. Ik kwam daarbij een interview van mijn nieuwe volger tegen en daar zei hij het. Het? Ja het!

“De Digital/online wereld is een leeftijdsding”. Een leeftijdsding?!

Ok, het werd iets genuanceerd doordat er bij werd vermeld, dat het deels een leeftijdsding is, maar toch. De uitleg, “techniek is techniek als die er al was toen je geboren was en dat de digitale wereld daarom in het DNA van jong zit” kon ik op zich nog wel begrijpen. Maar vervolgens hoor ik mijn nieuwe volger zeggen dat reclame an sich jong is en (door het inkoppertje van de interviewer) het liefst ook jong moet blijven.

En daar zit je dan als 50 jarige. Helemaal ontgoocheld. Gek van marketing, reclame, social media en er helemaal van overtuigd dat ik de komende jaren carrière ga maken in deze branche. Ja daar zit je dan als in between jobber. De werkloze die het constant heeft over de verbinding maken tussen jong en oud. Dat de sociale media daar op dit moment de meest ideale manier voor is. Een ieder die mijn blogs heeft gelezen zal begrijpen dat ik hier iets mee moet. Want ik ben ook getriggerd. Getriggerd om de discussie aan te gaan. Mijn visie met mijn nieuwe volger te delen. Hem uit te dagen om elkaar met onze verschillende inzichten te overtuigen en wie weet, elkaar daarmee te verrijken. Maar misschien komen we er dan wel achter dat de verschillen heel erg mee vallen en dat ik heel goed in de digitale wereld blijk te passen. Ik stel daarom graag een vraag en zie dit als een soort open sollicitatie. Een nieuwe manier van solliciteren.

De vraag: is de digital/online (marketing) wereld een technologie, een leeftijdsding? Of is het een emotie, iets van alledaags, iets dat aanzet tot actie?

Laat ik beginnen een onderscheid te maken tussen techniek en emotie, met als thema leeftijd.

Techniek : Het is 1979. Ik ga als 17 jarig meisje voor het eerst met de auto naar het buitenland. Het verre, verre buitenland. Helemaal naar Duitsland! Vol opgewonden spanning zit ik achterin de auto en als we vanuit Amsterdam richting de Utrechtse brug  rijden (daar waar de A2 begint) zeg ik: “hopelijk komen we in een file te staan”, want dat lijkt mij echt spannend! In mijn beleving was een file iets speciaals, maar hoe deze eruit zag? Ik had geen idee!

De file kan je in dit geval zien als de techniek. Toen ik werd geboren bestonden er nog geen files. De file zit dus niet in mijn DNA. File is in dit geval een leeftijdsding.

Emotie: Zou ik op dit moment net zo blij zijn om een file tegen te komen? Nee, natuurlijk niet. Ik weet nu wat een file is en door ondervinding wijs geworden. Waarom zou ditzelfde niet voor digital/online media gelden?

Is het niet eerder een generatieding? Er is sprake van een andere gedachtegang. Mijn gedachtegang is die van een 50 jarige. Een gedachtegang voortkomend uit generatie Nix, generatie X oftewel de verloren generatie. De generatie die is geboren tussen 1956 en 1970. Deze generatie is vooral gericht op: samen doen, toegevoegde waarde, duurzame processen en het constructief benutten van de toenemende diversiteit.

Zet daar eens de generatie jong tegenover. De generatie geboren vanaf 1986. Het is de grenzeloze generatie, de digitale generatie, de screenagers, generatie Y of generatie Einstein. Deze generatie is vertroeteld, zelfverzekerd en opgegroeid met grote technologische vooruitgang. Authentiek zijn vinden ze belangrijk. Ze willen flexibel werken in sfeervolle omgevingen waar ze zichzelf kunnen zijn en waar ze zich authentiek kunnen ontwikkelen. Ze willen meteen meedoen en toegevoegde waarde leveren, bijvoorbeeld met de inzet van sociale media.

En daar zie ik de verbinding. Beide generaties willen een toegevoegde waarde leveren. Meedoen met bijvoorbeeld het inzetten van sociale media en het constructief benutten van de toenemende diversiteit, oftewel…..de sociale media.

Generatie is niet voor niets een begrip uit de sociologie. Het is een emotie, een beleving. Door gebruik te maken van de overeenkomsten tussen de verschillende generaties, kan de nieuwe generatie worden gemaakt. Een generatie waarin technologie kan worden gezien als emotie en vice versa. Dus niet met verschillen maar met verbindingen en is dat niet het meest ideale uitgangspunt voor marketeers? Marketeers die merken willen helpen om het verschil te maken en groei te realiseren. Dit door emotionele waarde aan merken toe te voegen. Zou juist de digitale marketingwereld geen gebruik moeten maken van generatiemanagement?

Maak je de keuze? Ga je voor een leeftijdsding of toch voor een generatieding? Ga je voor technologie of ga je voor emotie? Ga je alleen voor jong of toch ook voor oud?

Ik ga nu even voor mijn eigen gemaakte kippensoep. Die heb ik vanmiddag gemaakt naar het recept van mijn moeder.

Een ouderwets lekker kippensoepje. Zonder generatiegedoe of leeftijdsdingetjes.

Jammie!

MarionKremer

 

Dit blog is eerder gepubliceerd op: http://www.rectec.nl/2012/12/03/generatie-x-versus-generatie-y-een-blog-als-open-sollicitatie/