Sollicitant geef je bloot! Maar hoe ver moet je gaan?!

Gezellig samen op de bank The Voice Kids kijken. Even lekker luchtig ontspannen. Even niet nadenken of je druk maken over al die sollicitatietoestanden. Mijn mannetje en ik zaten knus en relaxt te kijken toen ik Martijn het ineens hoorde zeggen: “er zijn nog een aantal vacatures bij onze coaches….”. Ik vloog meteen omhoog….wat? Vacatures? Bij The Voice?! Alsof ik een robot was, een voorgeprogrammeerde robot die in actie komt als hij het codewoord hoort. Het codewoord VACATURE!

Mijn mannetje moest lachen en zei: ”als ik jou was zou ik meteen al mijn on- en offline cv’s en resume’s sturen die je tot nu toe hebt gemaakt. Dan weet je tenminste zeker dat je de baan hebt!” Wow, die kwam binnen! Ik ging weer zitten en het drong tot me door dat hij een belangrijk punt had.

Mijn mannetje maakt mij dagelijks mee. Hij ziet hoeveel tijd en energie ik steek in mijn zoektocht naar een baan. Hij is trots op me. Trots op de manier waarop ik op een positieve manier de dingen aanpak. Maar ook vindt hij dat ik soms teveel mijn best doe. En overal waar ” te” voor staat….tja.

Werkloos zijn is hard werken! Zet het met trots op je cv!

Ik heb mij opgegeven voor een gratis 50+ sollicitatietraining. Om deze prijs te kunnen winnen moet ik aan bepaalde criteria voldoen en daarom werd mij onder andere gevraagd welke acties ik allemaal heb ondernomen om aan het werk te komen.

Ik ben daar eens goed voor zitten, alles op een rijtje gezet en besefte mij ineens nog beter waarom ik het vaak zo druk heb. Solliciteren is namelijk gewoon heel hard werken! Op bijvoorbeeld LinkeIn zijn veel discussies te vinden over dit onderwerp en hieruit mag blijken dat ik niet de enige ben die dit als werkzoekende ondervind. Regelmatig vraag ik mij af of de werkgever of recruiter dit soort discussies op Linkedin ook echt leest of dat het alleen maar wordt gezegd of gedacht.

Maar voor ik met mijn relaas verder ga, wil ik de lijst graag delen:

Beginnen bij het begin. Deel 2: De verleiding te misleiden.

De inspiratie voor deze blog kreeg ik na het lezen van een artikel over sockpuppeting en al wordt de beloofde oplossing hier niet geboden, het zet je wel aan het denken.

De recessie, het is een tijd van bezinning. Gaat het goed, dan hoeven we nergens over na te denken. Gaat het minder dan is er de vrijheid eens na te gaan denken. Gaat het slecht dan moeten we nadenken. Nadenken over hoe je met veel minder moet rond zien te komen. Nadenken over hoe je een baan kunt vinden. Nadenken over hoe je in het leven staat. Nadenken hoe het beter zou kunnen. Maar ook nadenken over jouw plaats in de maatschappij, jouw plaats als mens in een maatschappij waarin je wordt verleid, maar ook misleid. Een tijd waarin ieder bedrijf inventief zal moeten zijn om bestaansrecht te hebben en te houden. Zoals in iedere tijd van recessie, zijn het ook de minder oprechten die de keuze mensen te misleiden hoger in het vaandel hebben staan, dan oprecht verleiden. Want begrijp mij niet verkeerd, ik heb niets tegen verleiden, sterker nog ik verleid graag en word ook graag verleid. Maar niet door middel van misleiding. Nee, daar gaat het voor mij mis.

“Het nieuwe solliciteren”: Schrijven met de juiste afdronk .

Het is zondagmiddag. Buiten is het grijs en grauw. Het is echt een dag om binnen te blijven. Lekker met mijn mannetje languit onderuit gezakt bankhangen. Onder het genot van een glaasje wijn een voetbalwedstrijdje kijken. Jaja, deze hippe oma is voetbalfreak en kijkt bijna alle voetbalwedstrijden. Daarnaast ben ik ook nog Ajax-fan. Zij hebben gisteren(zaterdag)avond al gespeeld en ik zit vandaag niet met mijn pa van 82 in de Arena. Ik heb vandaag dan ook alle tijd om helemaal niets te doen. Ook geen blogs schrijven, geen vacatures zoeken, niet netwerken, geen getwitter en ook niet werken aan mijn project/marketingplan voor “mijn kale hoofd’. Nee, gewoon even helemaal niets.

Als de wedstrijd is afgelopen kan ik het toch niet laten om even op twitter te kijken (ja sorry, je bent verslaafd of je bent het niet) en daar zag ik hem. De vacature. Mijn droombaan. Mijn kans.

Beginnen bij het begin.

“Als oudere werkzoekende, kom ik vaak artikels tegen waarin de kloof tussen oud en jong naar mijn gevoel steeds meer vergroot wordt. Maar waarom zouden we dat doen? De verschillen tussen oud en jong belichten, geeft dat oplossingen voor de problemen? Komen wij op die manier dichter tot elkaar? Krijgen wij op die manier meer begrip voor elkaar? Komen wij zo de recessie door? Ik denk van niet. Maar welke manier helpt dan wel? Om dat uit te vinden zal ik beginnen bij het begin”.

De bewustwording.

Oud ben je als je begint meer terug te kijken dan vooruit. Ben je jong, dan is dat wat gaat komen nog niet te overzien. Ik noem dat onbevangen zijn. Kan je als oudere ook onbevangen zijn? Ja! Door vooruit te blijven kijken.

Mijn “droom” cv.

Een cv is een overzicht van je opleidingen, banen en andere belangrijke dingen die je hebt gedaan. Zelf vind ik dat een opsomming van deze zaken alleen, geen compleet beeld geeft van wie ik ben, heb gedaan en hoe ik alles heb beleefd.

Hoe blij was ik dan ook met de wordshop Pinterest en je cv van Wanda Catsman, tijdens de Haagse Loopbaandag. De mogelijkheid je anders te presenteren, dat sprak mij wel aan.

Ik ben meteen aan de slag gegaan en heb een presentatie gemaakt op Prezi.com.

Het voorlopige resultaat kan je hier bekijken.

I had a dream: een vacature opstellen, hoe simpel kan het zijn.

Het opstellen van een vacature. Veel wordt er over geschreven en als je een beetje rond surft op internet, kom je er al snel achter dat er veel tijd en aandacht aan wordt besteed. Sterker nog, vaak word ik van de inhoud erg blij.

Hoe komt het dan toch dat de vacatures die ik tegen kom, vaak zeer onduidelijk zijn. Zo statisch en in mijn ogen vaak ook oubollig –en dat zegt de dame die bij het maken van teksten in Word, vaak de opmerking kreeg: “ouderwets taalgebruik”-. Vacatures waarbij je door de bomen het bos niet meer ziet.

Daarnaast worden er aan de kandidaat zoveel eisen gesteld, dat het bijna onmogelijk wordt aan al die eisen te voldoen. Men zoekt naar het schaap met de vijf poten. In 2010 werd hier a over geschreven en anno 2012 nog steeds.

Grappig is om even te vermelden dat ik (ondanks dat ik zelfs niet aan alle functie eisen kan voldoen), vaak te horen krijg dat ik of overgekwalificeerd ben, of teveel ervaring heb.

Dat ik niet de enige ben die er zo over denkt, blijkt wel uit de vele discussies die hier over gaan. Ik zou hier nu uitgebreid en zeer professioneel op door kunnen gaan,  maar ik ben Marion en doe het anders en droom:

Project appeltaart!

Gisteren zat ik een beetje in de put en toen ik vanmorgen opstond hing ik nog half aan de rand. Zoals een goede positivo betaamt, besloot ik om mij daar vandaag niet aan toe te geven.

Ik ga een appeltaart bakken! Dat schijnt nogal therapeutisch te werken, je bent even achter de pc vandaan en je huisje gaat er zo lekker van ruiken. Mijn schoonmoeder die iedere keer als we langskomen steevast een eigen gebakken appeltaart voor ons heeft klaarstaan zei (nadat ik haar duidelijk wilde maken, dat het toch echt niet hoeft, het is zoveel werk!) ben je mal, het is een kleine moeite, zo gepiept! Genoeg ingrediënten dus om goed beslagen van huis te komen en met het laatste in mijn achterhoofd, wist ik het zeker…..dit wordt een heerlijk middagje, zo gepiept.