Sollicitant geef je bloot! Maar hoe ver moet je gaan?!

Gezellig samen op de bank The Voice Kids kijken. Even lekker luchtig ontspannen. Even niet nadenken of je druk maken over al die sollicitatietoestanden. Mijn mannetje en ik zaten knus en relaxt te kijken toen ik Martijn het ineens hoorde zeggen: “er zijn nog een aantal vacatures bij onze coaches….”. Ik vloog meteen omhoog….wat? Vacatures? Bij The Voice?! Alsof ik een robot was, een voorgeprogrammeerde robot die in actie komt als hij het codewoord hoort. Het codewoord VACATURE!

Mijn mannetje moest lachen en zei: ”als ik jou was zou ik meteen al mijn on- en offline cv’s en resume’s sturen die je tot nu toe hebt gemaakt. Dan weet je tenminste zeker dat je de baan hebt!” Wow, die kwam binnen! Ik ging weer zitten en het drong tot me door dat hij een belangrijk punt had.

Mijn mannetje maakt mij dagelijks mee. Hij ziet hoeveel tijd en energie ik steek in mijn zoektocht naar een baan. Hij is trots op me. Trots op de manier waarop ik op een positieve manier de dingen aanpak. Maar ook vindt hij dat ik soms teveel mijn best doe. En overal waar ” te” voor staat….tja.

Werkloos zijn is hard werken! Zet het met trots op je cv!

Ik heb mij opgegeven voor een gratis 50+ sollicitatietraining. Om deze prijs te kunnen winnen moet ik aan bepaalde criteria voldoen en daarom werd mij onder andere gevraagd welke acties ik allemaal heb ondernomen om aan het werk te komen.

Ik ben daar eens goed voor zitten, alles op een rijtje gezet en besefte mij ineens nog beter waarom ik het vaak zo druk heb. Solliciteren is namelijk gewoon heel hard werken! Op bijvoorbeeld LinkeIn zijn veel discussies te vinden over dit onderwerp en hieruit mag blijken dat ik niet de enige ben die dit als werkzoekende ondervind. Regelmatig vraag ik mij af of de werkgever of recruiter dit soort discussies op Linkedin ook echt leest of dat het alleen maar wordt gezegd of gedacht.

Maar voor ik met mijn relaas verder ga, wil ik de lijst graag delen:

“Het nieuwe solliciteren”: Schrijven met de juiste afdronk .

Het is zondagmiddag. Buiten is het grijs en grauw. Het is echt een dag om binnen te blijven. Lekker met mijn mannetje languit onderuit gezakt bankhangen. Onder het genot van een glaasje wijn een voetbalwedstrijdje kijken. Jaja, deze hippe oma is voetbalfreak en kijkt bijna alle voetbalwedstrijden. Daarnaast ben ik ook nog Ajax-fan. Zij hebben gisteren(zaterdag)avond al gespeeld en ik zit vandaag niet met mijn pa van 82 in de Arena. Ik heb vandaag dan ook alle tijd om helemaal niets te doen. Ook geen blogs schrijven, geen vacatures zoeken, niet netwerken, geen getwitter en ook niet werken aan mijn project/marketingplan voor “mijn kale hoofd’. Nee, gewoon even helemaal niets.

Als de wedstrijd is afgelopen kan ik het toch niet laten om even op twitter te kijken (ja sorry, je bent verslaafd of je bent het niet) en daar zag ik hem. De vacature. Mijn droombaan. Mijn kans.