De snelheidsduivel betrapt!

“Hard rijden? Ik probeer mij altijd aan de regels te houden. Als één van mijn kinderen, vrienden of wie dan ook klagen over een bekeuring die zij hebben gehad voor te hard rijden zeg ik altijd: tja, probeer je dan ook aan de regels te houden. Ik meen het ook echt. Als je je aan de regels houdt, dan heb je minder gedoe. Zo ben ik nu eenmaal opgevoed”.

Ik neem niet vaak de auto, simpelweg omdat het te duur is. Of ik ga met de trein of ik probeer afspraken in mijn omgeving te plannen. Toch heb ik toevallig in een voor mij vrij korte tijd de auto genomen. Ik moet echt mijn best doen om dat te kunnen bekostigen, iedere maand moet ik kijken of ik het financieel wel red. Zo niet, dan blijf ik thuis.

Maar vorige week lagen ze in de bus. Eerst vier stuks en een paar dagen later nog eens twee…..afzender het CJIB. Ik moest het onder ogen zien. Ik ben een snelheidsduivel!

Werkloos zijn is hard werken! Zet het met trots op je cv!

Ik heb mij opgegeven voor een gratis 50+ sollicitatietraining. Om deze prijs te kunnen winnen moet ik aan bepaalde criteria voldoen en daarom werd mij onder andere gevraagd welke acties ik allemaal heb ondernomen om aan het werk te komen.

Ik ben daar eens goed voor zitten, alles op een rijtje gezet en besefte mij ineens nog beter waarom ik het vaak zo druk heb. Solliciteren is namelijk gewoon heel hard werken! Op bijvoorbeeld LinkeIn zijn veel discussies te vinden over dit onderwerp en hieruit mag blijken dat ik niet de enige ben die dit als werkzoekende ondervind. Regelmatig vraag ik mij af of de werkgever of recruiter dit soort discussies op Linkedin ook echt leest of dat het alleen maar wordt gezegd of gedacht.

Maar voor ik met mijn relaas verder ga, wil ik de lijst graag delen:

Generatie X versus generatie Y. Een blog als open sollicitatie.

Gisteren had ik weer een nieuwe volger op Twitter. Is dat zo speciaal? Ja, voor mij wel. Twitter biedt de mogelijkheid in contact te komen met mensen, die je in het dagelijks leven niet of misschien wel nooit zou zijn tegen gekomen.

Ik hoop dan ook op veel waardevolgers en ben blij met deze nieuwe volger. Hij is een marketeer, een reclameman. Weer iemand die ik niet ken, maar wel dezelfde ideeën en/of denkwijze heeft. Daar ga ik tenminste van uit en zoals bij alle nieuwe volgers heb ik mij ook verdiept in deze nieuwe volger. Ik voelde mij na mijn onderzoekje op internet vereerd. Vereerd dat deze interessante man mij nu volgt.

Vandaag heb ik weer plaats genomen achter mijn PC en kwam een vacature tegen op de site van mijn nieuwe volger. Daar wilde ik meer over weten en dook dan ook nog verder in het bedrijf. Ik kwam daarbij een interview van mijn nieuwe volger tegen en daar zei hij het. Het? Ja het!

“De Digital/online wereld is een leeftijdsding”. Een leeftijdsding?!

Mijn blog voor “de Broekriem”: De in-between-job’er is een echte ondernemer.

“Er zijn veel werkzoekenden en het aanbod van banen wordt steeds minder. Een ondernemer ziet dit als een kwestie van vraag en aanbod. Je stelt jezelf dan ook dezelfde vragen die iedere ondernemer zichzelf stelt: hoe ondernemend ben jij om jezelf boven de massa uit te laten steken. Wat is jouw toegevoegde waarde? Hoe zet je jezelf (het product) op de markt?”

Het is de uitgelezen kans jezelf te ontdekken, jouw talenten, jouw beperkingen. Het is jouw bewustwording. Hoe vaak wordt er niet over geschreven of gesproken. Hoeveel tegeltjeswijsheden bestaan er  niet op dit vlak. Pas als je zelf weet wie je bent, wat je wilt en wat je kan, word je interessant voor de ander. Het is jouw toegevoegde waarde.

Hoe ontdek je jouw toegevoegde waarde? Ik geef ter inspiratie mijzelf graag als voorbeeld.

Op 43 jarige leeftijd ben ik helemaal opnieuw begonnen op zowel privé- als zakelijk vlak. Mijn leven helemaal opnieuw invullen was een grote en zeker geen makkelijke stap,  maar het was ook een zeer leuke en spannende uitdaging.

“Het nieuwe solliciteren”: Schrijven met de juiste afdronk .

Het is zondagmiddag. Buiten is het grijs en grauw. Het is echt een dag om binnen te blijven. Lekker met mijn mannetje languit onderuit gezakt bankhangen. Onder het genot van een glaasje wijn een voetbalwedstrijdje kijken. Jaja, deze hippe oma is voetbalfreak en kijkt bijna alle voetbalwedstrijden. Daarnaast ben ik ook nog Ajax-fan. Zij hebben gisteren(zaterdag)avond al gespeeld en ik zit vandaag niet met mijn pa van 82 in de Arena. Ik heb vandaag dan ook alle tijd om helemaal niets te doen. Ook geen blogs schrijven, geen vacatures zoeken, niet netwerken, geen getwitter en ook niet werken aan mijn project/marketingplan voor “mijn kale hoofd’. Nee, gewoon even helemaal niets.

Als de wedstrijd is afgelopen kan ik het toch niet laten om even op twitter te kijken (ja sorry, je bent verslaafd of je bent het niet) en daar zag ik hem. De vacature. Mijn droombaan. Mijn kans.

Beginnen bij het begin.

“Als oudere werkzoekende, kom ik vaak artikels tegen waarin de kloof tussen oud en jong naar mijn gevoel steeds meer vergroot wordt. Maar waarom zouden we dat doen? De verschillen tussen oud en jong belichten, geeft dat oplossingen voor de problemen? Komen wij op die manier dichter tot elkaar? Krijgen wij op die manier meer begrip voor elkaar? Komen wij zo de recessie door? Ik denk van niet. Maar welke manier helpt dan wel? Om dat uit te vinden zal ik beginnen bij het begin”.

De bewustwording.

Oud ben je als je begint meer terug te kijken dan vooruit. Ben je jong, dan is dat wat gaat komen nog niet te overzien. Ik noem dat onbevangen zijn. Kan je als oudere ook onbevangen zijn? Ja! Door vooruit te blijven kijken.

Een persoonlijk verhaal: Met mijn verborgen “gebrek”, “beperking” of “handicap” uit de kast.

Alleen voor al mijn familie, vrienden, kennissen, (ex)collega’s, relaties etc. etc. die oprecht geïnteresseerd zijn: lees verder.……

Vandaag heb ik een besluit genomen. Het is één van de belangrijkste persoonlijke beslissingen uit mijn leven. Vandaag kom ik uit de kast!

Ik loop er al een behoorlijke tijd mee, maar sinds ik werkloos ben en veel onderzoek doe naar hoe je het beste kunt solliciteren is het mij helemaal duidelijk geworden. Het belangrijkste advies wat steeds terugkomt is namelijk: wees jezelf, want jij bent uniek en daarin kun je jezelf onderscheiden. Ik doe dat zo eerlijk en oprecht mogelijk, maar altijd met hetzelfde gevoel in mijn achterhoofd dat ik iets verberg. En daar ben ik klaar mee, ik wil en ga mijzelf vanaf nu niet meer verbergen.

Mijn “droom” cv.

Een cv is een overzicht van je opleidingen, banen en andere belangrijke dingen die je hebt gedaan. Zelf vind ik dat een opsomming van deze zaken alleen, geen compleet beeld geeft van wie ik ben, heb gedaan en hoe ik alles heb beleefd.

Hoe blij was ik dan ook met de wordshop Pinterest en je cv van Wanda Catsman, tijdens de Haagse Loopbaandag. De mogelijkheid je anders te presenteren, dat sprak mij wel aan.

Ik ben meteen aan de slag gegaan en heb een presentatie gemaakt op Prezi.com.

Het voorlopige resultaat kan je hier bekijken.

I had a dream: een vacature opstellen, hoe simpel kan het zijn.

Het opstellen van een vacature. Veel wordt er over geschreven en als je een beetje rond surft op internet, kom je er al snel achter dat er veel tijd en aandacht aan wordt besteed. Sterker nog, vaak word ik van de inhoud erg blij.

Hoe komt het dan toch dat de vacatures die ik tegen kom, vaak zeer onduidelijk zijn. Zo statisch en in mijn ogen vaak ook oubollig –en dat zegt de dame die bij het maken van teksten in Word, vaak de opmerking kreeg: “ouderwets taalgebruik”-. Vacatures waarbij je door de bomen het bos niet meer ziet.

Daarnaast worden er aan de kandidaat zoveel eisen gesteld, dat het bijna onmogelijk wordt aan al die eisen te voldoen. Men zoekt naar het schaap met de vijf poten. In 2010 werd hier a over geschreven en anno 2012 nog steeds.

Grappig is om even te vermelden dat ik (ondanks dat ik zelfs niet aan alle functie eisen kan voldoen), vaak te horen krijg dat ik of overgekwalificeerd ben, of teveel ervaring heb.

Dat ik niet de enige ben die er zo over denkt, blijkt wel uit de vele discussies die hier over gaan. Ik zou hier nu uitgebreid en zeer professioneel op door kunnen gaan,  maar ik ben Marion en doe het anders en droom:

De “Bugs” in mijn cv: een keuze.

Vorige week heb ik gevraagd aan een recruiter hoe hij mijn cv las. Het is een nogal divers cv zei hij, het lijkt alsof je geen keuzes kunt maken. Ik schrok daar best wel van, want ook ik weet hoe belangrijk het is om keuzes te maken, zeker vanuit het oogpunt van mijn nieuwe potentiële werkgever.

Ik ben daarom eens goed bij mijzelf te rade gegaan en heb een aantal van mijn eerder gemaakte keuzes op een rijtje gezet.