De [tegenstrijdige] wereld van solliciteren begint bij jezelf. De motivatiebrief.

Je eigen verantwoordelijkheid nemen. Ik ben daar een groot voorstander van. Kijken naar wat je kan, maar ook naar wat je niet kan.

Eigen verantwoordelijkheid nemen betekent ook, niet kijken naar wat de ander volgens jou zou moeten doen om jou te zien, om jou te accepteren of erger nog, de ander de schuld te geven als jou iets niet lukt.

Het is hetzelfde motto, welke ik zoveel als mogelijk heb toegepast tijdens mijn sollicitatieperiode. Tijdens deze periode heb ik vele discussies gevolgd op LinkedIn, netwerkbijeenkomsten bezocht, artikelen gelezen en vaak zie ik het weer gebeuren. “Ik ben 52 en wordt afgewezen op mijn leeftijd”, “ik krijg de kans niet omdat ik te jong ben en geen werkervaring heb”, ‘ik voldoe aan alle eisen en toch krijg ik een standaard afwijzing”. Het zijn zomaar een paar opmerkingen die ik meer dan regelmatig hoor of tegenkom. Maar is dat ook zo? Mij heeft het in ieder geval geholpen om redenen van afwijzing bij mijzelf te zoeken. Of het de enige juiste manier is? Het zou zomaar kunnen zijn van niet, maar het is wel mijn manier.

Hoe neem je als sollicitant dan je eigen verantwoordelijkheid? Laat ik beginnen met de motivatiebrief.