Opstaan voor ouderen

Afgelopen zondag heb ik samen met mijn mannetje, het trammetje gepakt naar Scheveningen. Na te zijn ingestapt bij de bestuurder, wilde ik gaan zitten maar zag de voor invaliden-ouderen-sticker op het raam en wilde de volgende stoel nemen. Maar ook daar was dezelfde sticker en bij de 3^e, de 4^e en de laatste stoel ook. Van ellende ben ik toch maar op stoel nummer 3 gaan zitten. Waarom van ellende? Op de één of andere manier voelde het niet goed. Van jongs af aan is het er ingebakken, die plaatsten hou je vrij! Daar gaan zitten, dat hoort gewoon niet. Een beetje onrustig, van de ene op de ander bil wiebelend, zat ik bij ieder halte te wachten op die eventuele oudere, invalide of zwangere dame, zodat ik mijn plaatsje zou moeten afstaan.

En ineens kwam het besef, ik ben zelf een oudere. Al vind ik zelf van niet, ik behoor gewoon bij die groep!